Sesimizi Duyan Yok Mu?

Haberler / Güncel

Abdil ve Hanife Tunç çifti Emirdağ ilçesinde çatısı bile olmayan evlerinde yaşam mücadelesi veriyor. Ailenin tek geliri 12 yaşında ki engelli çocukları Muhammed için devletin ödediği engelli maaşı. Tunç ailesi eşyası bile olmayan evde verdikleri yaşam mücadelesinde kendilerine uzanacak yardım elini bekliyor.

Afyonkarahisar’ın Emirdağ ilçesinde Abdil ve Hanife Tunç çifti çatısı bile olmayan evlerinde yaşamlarını sürdürmeye çalışıyor. Ailenin tek geliri 12 yaşında ki engelli çocukları Muhammet için devletin ödediği yardım aylığı. Baba Abdil tunç inşaatlarda çalışarak 20 yılın geçirdi ama sonrasında sağlığını kaybetti. Şimdi ne çalışabiliyor nede ailesine bakabiliyor. Aile borç harç başlarını sokabilecekleri bir ev yaptı ama o evin yalnızca bir odasını kullanabiliyor. Evde eski bir halı ve iki kanepe var. Perdeler ise sadece tül şeklinde. Yatabilecekleri bir yatakları bile yok. Evin çatısı olmadığı için duvarlardan su sızıyor ve evin birçok odasında duvarlar rutubetli. Mutfakta da ne yiyecek var ne de yerde bir halı. Ayakkabı ile girdikleri evde her yer çamur içinde.

“ÇOCUĞUMUN YARDIM PARASI İLE GEÇİNİYORUZ”
Baba Abdil Tunç ailecek hasta olduklarını söyledi ve sıkıntıları şöyle anlattı: “çalışamıyorum eve bir katkım olmuyor. Evimde eskiden eşyalarım vardı ama eskidi ve hepsi dağıldı. 20 sene çalıştım çocuklarım için bir ev yaptım. Evin düzeni yok. Kollarımda yel var ve ağrı oluyor. 5 kiloluk bir şeyi bile kaldıramıyorum. Gençliğimde İzmir’de 15 yıl teneke beton çektim katlara. O günlerde bu dertleri kazandım. Sadece yeşil kartım var sağlığımı böyle koruyorum. Oğlum için verilen parayı harcamamız gerek ama harcıyoruz çünkü maalesef elimizden gelen bir şey yok.”

“ÇARESİZİM ELİMDEN BİR ŞEY GELMİYOR”
Sosyal Yardımlaşma Vakfı ve Kaymakamlık eli ile bazen yardım aldıklarını ama yeterli olmadığını anlatan Tunç: “Evimin badanası, boyası yok. Evde eşya yok. Çocuğum için yardım eli istiyorum. Tedavi olmasını istiyorum. Maddi ve manevi sıkıntım var. Lütfen yardım eli uzatın. Çok çaresizi elimizden bir şey gelmiyor. Çocuklarım perişan. Hadi bizler artık yaşlandık ama çocuklarımın iyi bir geleceği olsun. Onlar daha iyi yaşasın. Yaşam mücadelesi bizleri çaresiz bıraktı. ” diye konuştu.

“ÇOCUKLARIM İÇİN İYİ BİR GELECEK İSTİYORUM”
Anne Hanife Tunç sıkıntıları anlattı ama gözyaşlarına hakim olamadı. Çağrısı hayırseverlereydi tek istediği ise çocukları için iyi bir hayat. Eşim eskiden çalışıyordu diyen Tunç: “Tek kazancımız çocuğun geliri. Kendimde rahatsızım. Çocuklarım hasta. Her anlamda çaresiziz. Oğlum hasta ve ben onun için üzülüyorum. Ona tedavi istiyorum. İmkanım yok ona bakamıyorum. Tüm Türkiye, hayırseverler sesimi duysun istiyorum. Lütfen bizlerin sesini duysunlar. Yardım eli uzatsınlar. Çok şükür başımızı sokacak bir evimiz var. Bizler idare ediyoruz ama oğlum ve diğer çocuklarıma yardım etsinler. Onlar iyi bir hayatla büyüsün. Benim gücüm yetmiyor. Onlara ihtiyaçlarını veremiyorum. Sesimizi duysunlar ve bizlere yardım etsinler” ifadeleri ile çaresizliğini anlatmaya çalıştı.

YAŞAM MÜCADELESİ YÜREKLERİ BURKUYOR
Ailenin engelli çocuğu Muhammet evde çok sıkıldığı için aile onu okula götürüyor. Baba Abdil Tunç engelli aracına bindirerek oğlunu her gün okula götürüyor. Diğer çocuklar da okula gidiyorlar ama ailenin iddiasına göre okulda dışlanıyorlar. Bu sebeple de çocuklar kimi zaman okula gitmek istemiyorlar. Tek göz odada verilen yaşam mücadelesi ailenin çaresizliği yürekleri burkuyor. İlçe Kaymakamlığı aileye kömür yardımı yapıyor. Sobada ısınan tencere ile akşam yemeği hazırlanıyor. Soba tütüyor tütmesine ama yuva sıcaklığı oluşmuyor. Derme çatma denilebilecek evde hayatlarını devam ettiren aile yardım eli bekliyor. Kaynak: Gazete3