Tarihe Düşen Kara Gün 20 Eylül 2009

Köşe Yazıları / Rabia Barış

Ey devlet erkanı olmadı böyle,
Kanlı eller kirlettiler gülümü.
Köpek gibi geberirler dağlarda,
Onlar bilmez insan gibi ölümü.

Ne diye indirdin domuzu dağdan,
Ne diye geçirdin kanlıyı bağdan,
Kuduzu elinle çıkardın ağdan,
Bilmez misin geri dönen zulümü?

Kalkamazsın bu vebalin altından,
Toprak kayar ayağının altından,
Ödül sunma haine el altından,
Ben mazlumum kim soracak halimi?

On binler toplandı halay çekiyor,
Şehit ailesi mahzun bakıyor,
Dinmeyen acılar içim yakıyor,
Barış böyle olmaz, onlar deli mi?

Tarihe en kötü günü kaydettin,
Muradın koltuksa peşin kaybettin,
Üç buçuk soysuza nasıl meylettin?
Hak bu ise kıracağım kalemi.

Katiller coştukça ağladı gören,
Sen de şehidime yapsaydın tören,
Bayraklar açsaydık bize güç veren,
Suskun idim, açtım artık dilimi.

Analar ağlarken katiller güldü,
Bugün bu görüntü bağrımı deldi,
Toprağımdan önce canımı böldü,
Yükledin sineme acı elemi.

Terör odağına manzara deme,
Buna doğru demez akıllı, seme,
Gül olsa caniyi almam yedime,
Son çırpınışınla kırdın belimi.

Şehidim toprağın bol olsun senin,
Ruhun yücelerde, ölmez bedenin,
Peygamber komşusu şehit gidenin,
Bir fatiha ile sundum elimi.

Rabia Barış

Birilerini hedef alan şiir yazmak istemezdim ama içim yanarken yazmadan edemedim. Herkes aklını başına alsın. Bir taraf şehit düşüp ağlarken bir taraf teröristi davullu zurnalı karşılayamaz. Bilmediğimiz sebeplerden dolayı olması gerekiyorsa, o vakit devlet de şehitlerine devlet töreni yapmalıydı. Bu kara gün adına çok üzgünüm, çok…